مطالعه الکتروفورزی شکستن پروتئین‌های ذخیره‌ای و فعالیت پروتئازی در دانه‌های گردویی ایرانی پس از آبنوشی

دانه‌های گردوی بالغ در وضعیت خواب هستند، از این‌رو برای رویش می‌بایستی پس از آبنوشی در شرایط سرد 5 درجه سانتی‌گراد یعنی استراتیفیکاسیون قرار گیرند. اگرچه شکستن ذخایر غذایی در دانه‌های درختی آبنوشی شده تحت شرایط گرم انجام نمی‌شود، ولی در دانه‌های گردو گزارش شده است. اطـلاعات چنـدانی در سـطوح پـروتئین...

Full description

Saved in:
Bibliographic Details
Format: Article
Language:fas
Published: Gorgan University of Agricultural Sciences and Natural Resources 2012-07-01
Series:Pizhūhish/hā-yi tulīd-i giyāhī
Subjects:
Online Access:https://jopp.gau.ac.ir/article_338_aa3971f5ec19bc2914d2c90609d7445f.pdf
Tags: Add Tag
No Tags, Be the first to tag this record!
_version_ 1832586758011748352
collection DOAJ
description دانه‌های گردوی بالغ در وضعیت خواب هستند، از این‌رو برای رویش می‌بایستی پس از آبنوشی در شرایط سرد 5 درجه سانتی‌گراد یعنی استراتیفیکاسیون قرار گیرند. اگرچه شکستن ذخایر غذایی در دانه‌های درختی آبنوشی شده تحت شرایط گرم انجام نمی‌شود، ولی در دانه‌های گردو گزارش شده است. اطـلاعات چنـدانی در سـطوح پـروتئین و آنـزیم در مورد فرآیندهای پروتئولیتیکی دانه‌های آبنوشی شده گردو وجود ندارد. دانه‌های گردوی ایرانی (Juglans regia L.) پس از آبنوشی، برای دوره‌های زمانی متفاوت حداکثر به‌مدت 60 روز در درجه حرارت 5 درجه سانتی‌گراد قرار گرفتند. حداکثر درصد جوانه‌زنی در دانه‌های تیمار 30 روز استراتیفیکاسیون 61 درصد رخ داد، در حالی‌که درصد جوانه‌زنی دانه‌های تحت شرایط گرما 23 درصد بود. در تیمار گرما نسبت به سرما سرعت اضمحلال پروتئین کل بیشتر بوده، در حالی‌که میزان پروتئین محلول تحت هر دو شرایط گرم و سرد بدون تغییر باقی ماند. میزان گلوتلین‌ها با اجرام ملکولی 23-19 و 35-32 کیلو دالتون و ویسیلین‌ها با اجرام ملکولی 49-42 کیلودالتون در الگوی الکتروفورزی پروتئین‌های کل تحت دو تیمار سرما و گرما تغییر چندانی نداشت. الگوی الکتروفورزی پروتئین‌های محلول افزایش شدت باندهای پروتئینی 58 و 48-41 کیلودالتونی و کاهش شدت باند 18 کیلودالتونی را نشان داد. افزایش شدت برخی از باندهای پلی‌پپتیدی در فاز محلول را می‌توان ناشی از افزایش انحلال پروتئین‌های ذخیره‌ای، پروتئولیز یا سنتز نو (de novo synthesis) آن‌ها دانست، در حالی‌که کاهش شدت باندهای پلی‌پپتیدی ناشی از فرآیند پروتئولیتیکی می‌باشد. زمانی‌که از آزوکازئین به‌عنوان سوبسترا استفاده گردید، ماکزیمم فعالیت پروتئازی عصاره‌های دانه گردو در pH برابر 6 مشاهده شد. عدم تفاوت معنی‌دار در فعالیت پروتئولیتیکی بین شرایط استراتیفیکاسیون و گرما حاکی از احتمال دخالت پروتئازهای دیگر در شکستن پروتئین‌های ذخیره‌ای دانههای گردو است.
format Article
id doaj-art-ec29d69a22f046d6b618188e588240bb
institution Kabale University
issn 2322-2050
2322-2778
language fas
publishDate 2012-07-01
publisher Gorgan University of Agricultural Sciences and Natural Resources
record_format Article
series Pizhūhish/hā-yi tulīd-i giyāhī
spelling doaj-art-ec29d69a22f046d6b618188e588240bb2025-01-25T06:41:17ZfasGorgan University of Agricultural Sciences and Natural ResourcesPizhūhish/hā-yi tulīd-i giyāhī2322-20502322-27782012-07-01161181195338مطالعه الکتروفورزی شکستن پروتئین‌های ذخیره‌ای و فعالیت پروتئازی در دانه‌های گردویی ایرانی پس از آبنوشیدانه‌های گردوی بالغ در وضعیت خواب هستند، از این‌رو برای رویش می‌بایستی پس از آبنوشی در شرایط سرد 5 درجه سانتی‌گراد یعنی استراتیفیکاسیون قرار گیرند. اگرچه شکستن ذخایر غذایی در دانه‌های درختی آبنوشی شده تحت شرایط گرم انجام نمی‌شود، ولی در دانه‌های گردو گزارش شده است. اطـلاعات چنـدانی در سـطوح پـروتئین و آنـزیم در مورد فرآیندهای پروتئولیتیکی دانه‌های آبنوشی شده گردو وجود ندارد. دانه‌های گردوی ایرانی (Juglans regia L.) پس از آبنوشی، برای دوره‌های زمانی متفاوت حداکثر به‌مدت 60 روز در درجه حرارت 5 درجه سانتی‌گراد قرار گرفتند. حداکثر درصد جوانه‌زنی در دانه‌های تیمار 30 روز استراتیفیکاسیون 61 درصد رخ داد، در حالی‌که درصد جوانه‌زنی دانه‌های تحت شرایط گرما 23 درصد بود. در تیمار گرما نسبت به سرما سرعت اضمحلال پروتئین کل بیشتر بوده، در حالی‌که میزان پروتئین محلول تحت هر دو شرایط گرم و سرد بدون تغییر باقی ماند. میزان گلوتلین‌ها با اجرام ملکولی 23-19 و 35-32 کیلو دالتون و ویسیلین‌ها با اجرام ملکولی 49-42 کیلودالتون در الگوی الکتروفورزی پروتئین‌های کل تحت دو تیمار سرما و گرما تغییر چندانی نداشت. الگوی الکتروفورزی پروتئین‌های محلول افزایش شدت باندهای پروتئینی 58 و 48-41 کیلودالتونی و کاهش شدت باند 18 کیلودالتونی را نشان داد. افزایش شدت برخی از باندهای پلی‌پپتیدی در فاز محلول را می‌توان ناشی از افزایش انحلال پروتئین‌های ذخیره‌ای، پروتئولیز یا سنتز نو (de novo synthesis) آن‌ها دانست، در حالی‌که کاهش شدت باندهای پلی‌پپتیدی ناشی از فرآیند پروتئولیتیکی می‌باشد. زمانی‌که از آزوکازئین به‌عنوان سوبسترا استفاده گردید، ماکزیمم فعالیت پروتئازی عصاره‌های دانه گردو در pH برابر 6 مشاهده شد. عدم تفاوت معنی‌دار در فعالیت پروتئولیتیکی بین شرایط استراتیفیکاسیون و گرما حاکی از احتمال دخالت پروتئازهای دیگر در شکستن پروتئین‌های ذخیره‌ای دانههای گردو است.https://jopp.gau.ac.ir/article_338_aa3971f5ec19bc2914d2c90609d7445f.pdfاستراتیفیکاسیونالکتروفورزپروتئین ذخیره‌ایپروتئازدانه گردو
spellingShingle مطالعه الکتروفورزی شکستن پروتئین‌های ذخیره‌ای و فعالیت پروتئازی در دانه‌های گردویی ایرانی پس از آبنوشی
Pizhūhish/hā-yi tulīd-i giyāhī
استراتیفیکاسیون
الکتروفورز
پروتئین ذخیره‌ای
پروتئاز
دانه گردو
title مطالعه الکتروفورزی شکستن پروتئین‌های ذخیره‌ای و فعالیت پروتئازی در دانه‌های گردویی ایرانی پس از آبنوشی
title_full مطالعه الکتروفورزی شکستن پروتئین‌های ذخیره‌ای و فعالیت پروتئازی در دانه‌های گردویی ایرانی پس از آبنوشی
title_fullStr مطالعه الکتروفورزی شکستن پروتئین‌های ذخیره‌ای و فعالیت پروتئازی در دانه‌های گردویی ایرانی پس از آبنوشی
title_full_unstemmed مطالعه الکتروفورزی شکستن پروتئین‌های ذخیره‌ای و فعالیت پروتئازی در دانه‌های گردویی ایرانی پس از آبنوشی
title_short مطالعه الکتروفورزی شکستن پروتئین‌های ذخیره‌ای و فعالیت پروتئازی در دانه‌های گردویی ایرانی پس از آبنوشی
title_sort مطالعه الکتروفورزی شکستن پروتئین‌های ذخیره‌ای و فعالیت پروتئازی در دانه‌های گردویی ایرانی پس از آبنوشی
topic استراتیفیکاسیون
الکتروفورز
پروتئین ذخیره‌ای
پروتئاز
دانه گردو
url https://jopp.gau.ac.ir/article_338_aa3971f5ec19bc2914d2c90609d7445f.pdf