Filmy orientalne na polskich ekranach lat dwudziestych. Obcość wykreowana

Lata 20. XX w. były czasem powstania wielkiej liczby filmów orientalnych, rozgrywających się w arabskich haremach, indyjskich pałacach i na pustynnych pustkowiach. Obrazy takie jak francuska Atlantyda Jacques’a Feydera, niemiecki Indyjski grobowiec Joe Maya czy amerykański Szejk George’a Melforda z...

Full description

Saved in:
Bibliographic Details
Main Author: Wojciech Świdziński
Format: Article
Language:English
Published: Institute of Art of the Polish Academy of Sciences 2012-12-01
Series:Kwartalnik Filmowy
Subjects:
Online Access:https://czasopisma.ispan.pl/index.php/kf/article/view/2797
Tags: Add Tag
No Tags, Be the first to tag this record!
Description
Summary:Lata 20. XX w. były czasem powstania wielkiej liczby filmów orientalnych, rozgrywających się w arabskich haremach, indyjskich pałacach i na pustynnych pustkowiach. Obrazy takie jak francuska Atlantyda Jacques’a Feydera, niemiecki Indyjski grobowiec Joe Maya czy amerykański Szejk George’a Melforda z Rudolfem Valentino odzwierciedlają rozliczne stereotypy na temat Wschodu, wytwarzane przez orientalizm oraz europejski kolonializm, który osiągał wówczas swoje apogeum. Dla milionów widzów filmy te stawały się nie tylko źródłem zachwytów i wzruszeń, ale także specyficznym sposobem „poznania”, nader często fałszującego rzeczywistość. Niezwykle interesująco przedstawia się recepcja tych obrazów w odrodzonej Polsce. Anatol Stern, Karol Irzykowski, Julian Tuwim czy Leon Brun zastanawiają się nad ich artystyczną jakością, zawartą w nich wizją świata, a także nad postrzeganiem Orientu – dla jednych odkrywczym i zachwycającym, dla innych naiwnym i zakłamanym.
ISSN:0452-9502
2719-2725