Glargina obniża stężenie glukozy na czczo u dzieci z niezadowalająco wyrównaną metabolicznie cukrzycą typu 1
Cel pracy: Celem niniejszego badania, zrealizowanego z zastosowaniem modelu krzyżowego, było porównanie parametrów kontroli glikemii w trakcie leczenia insuliną izofanową (NPH) oraz w trakcie leczenia glarginą u pacjentów w wieku przedpokwitaniowym, z wyjściowo niezadowalająco wyrównaną metaboliczni...
Saved in:
| Main Authors: | , , , , |
|---|---|
| Format: | Article |
| Language: | English |
| Published: |
Termedia Publishing House
2007-12-01
|
| Series: | Pediatric Endocrinology, Diabetes and Metabolism |
| Subjects: | |
| Online Access: | http://cornetis.pl/pliki/ED/2007/4/ED_2007_4_189.pdf |
| Tags: |
Add Tag
No Tags, Be the first to tag this record!
|
| Summary: | Cel pracy: Celem niniejszego badania, zrealizowanego z zastosowaniem modelu krzyżowego, było porównanie parametrów kontroli glikemii w trakcie leczenia insuliną izofanową (NPH) oraz w trakcie leczenia glarginą u pacjentów w wieku przedpokwitaniowym, z wyjściowo niezadowalająco wyrównaną metabolicznie cukrzycą typu 1. Materiał i metody: W badaniu uczestniczyło 14 pacjentów w wieku 6-12 lat, leczonych metodą wielokrotnych iniekcji insuliny. W wybranej losowo kolejności pacjenci byli leczeni: (i) przez 6 miesięcy insuliną NPH jako insuliną podstawową oraz (ii) przez 6 miesięcy glarginą jako insuliną podstawową. W trakcie badania nie zmieniano stosowanych przez poszczególnych pacjentów preparatów insuliny krótkodziałającej i/lub szybkodziałającego analogu insuliny. Wyniki: Po 6 miesiącach leczenia insuliną NPH stężenia glukozy na czczo były podobne, jak na początku obserwacji (odpowiednio 9,3±1,5 i 9,8±1,6 mmol/l). Po 6 miesiącach leczenia glarginą stężenia glukozy na czczo, w porównaniu z początkiem obserwacji, znamiennie się obniżyły (8,0±1,4 vs 9,8±1,6 mmol/l, p=0,04) i równocześnie były znacznie niższe, niż po 6 miesiącach leczenia insuliną NPH (8,0±1,4 vs 9,3±1,5 mmol/l, p=0,077). Po 4 miesiącach leczenia glarginą stężenie HbA1c było statystycznie istotnie niższe, niż po 4 miesiącach leczenia insuliną NPH (7,1±0,16% vs 7,74±0,25%, p=0,007). Analogicznej, statystycznie istotnej różnicy nie obserwowano po 6 miesiącach obserwacji. Nie zarejestrowano żadnego incydentu ciężkiej hipoglikemii lub kwasicy ketonowej. Wnioski: Glargina stanowi użyteczną i bezpieczną alternatywę dla insuliny NPH w leczeniu dzieci w wieku przedpokwitaniowym z niezadowalająco wyrównaną metabolicznie cukrzycą typu 1, gdyż zapewnia niższe stężenia glukozy na czczo, nie zwiększając przy tym ryzyka ciężkich hipoglikemii. Z tego powodu, w przypadku pacjentów, którzy ze względów finansowych lub z innych przyczyn nie mogą stosować podskórnej pompy insulinowej, system opieki zdrowotnej powinien partycypować w kosztach leczenia glarginą. |
|---|---|
| ISSN: | 2081-237X |