Przestrzeń zamknięta w tym, co widzialne
Okno na podwórze Alfreda Hitchcocka, Truman Show Petera Weira i Zdjęcie w godzinę Marka Romaneka to filmy, w których widzenie jest najważniejszą, jedyną formą aktywności. Do tego, co widzialne, sprowadza się przestrzeń życiowa bohaterów wymienionych filmów, a w konsekwencji osłabia się ich kontakt...
Saved in:
Main Author: | Agata Ciastoń |
---|---|
Format: | Article |
Language: | English |
Published: |
Institute of Art of the Polish Academy of Sciences
2012-09-01
|
Series: | Kwartalnik Filmowy |
Subjects: | |
Online Access: | https://czasopisma.ispan.pl/index.php/kf/article/view/2831 |
Tags: |
Add Tag
No Tags, Be the first to tag this record!
|
Similar Items
-
Elipsa w narracji literackiej i filmowej („Piknik pod Wiszącą Skałą”)
by: Brygida Pawłowska-Jądrzyk
Published: (2010-12-01) -
Konstruując Alfredów Hitchcocków
by: Marcin Adamczak
Published: (2009-12-01) -
Weissmann i Truman Burbank – zniewoleni przez wytwory protagoniści filmów Jana Švankmajera i Petera Weira
by: Bogusław Zmudziński
Published: (2011-06-01) -
The Dweller on the Threshold: Whiteness, the Family and the End of Classical Cinema
by: Conall Cash
Published: (2025-02-01) -
De la porte de Brandebourg à La Havane : Wilder, Hitchcock et l’héritage révolutionnaire
by: Julie Michot
Published: (2019-09-01)