Formy obcości. O stylu filmów Andrzeja Barańskiego
Styl filmów Andrzeja Barańskiego jest nienormatywny, przeciwstawia się bowiem stylistyczno-formalnym strategiom dominującym w polskim kinie. W jego filmach mamy do czynienia z osobliwym paradoksem: mimo że sztuczność świata przedstawionego zostaje wyraźnie zaznaczona, to widz wciąż odnosi wrażenie,...
Saved in:
| Main Author: | |
|---|---|
| Format: | Article |
| Language: | English |
| Published: |
Institute of Art of the Polish Academy of Sciences
2008-12-01
|
| Series: | Kwartalnik Filmowy |
| Subjects: | |
| Online Access: | https://czasopisma.ispan.pl/index.php/kf/article/view/3204 |
| Tags: |
Add Tag
No Tags, Be the first to tag this record!
|
| Summary: | Styl filmów Andrzeja Barańskiego jest nienormatywny, przeciwstawia się bowiem stylistyczno-formalnym strategiom dominującym w polskim kinie. W jego filmach mamy do czynienia z osobliwym paradoksem: mimo że sztuczność świata przedstawionego zostaje wyraźnie zaznaczona, to widz wciąż odnosi wrażenie, że filmy te są bardzo realne. Barański bowiem nie dąży do ewokowania rzeczywistości, do wiernej reprodukcji przedmiotu czy miejsca, lecz do ich reprezentacji. Analizę stylu filmów Barańskiego poprzedza omówienie metody twórczej reżysera, rozpiętej między etnograficzną przeźroczystością a etnograficzną fikcją. W zasadniczej części artykułu autor przedstawia wybrane filmy A. Barańskiego (zwłaszcza W domu i Kobietę z prowincji) w ujęciu komparatystycznym: analizuje tu m.in. intertekstualne nawiązania do formalnych struktur Nagiej wyspy Shindo i kontemplacyjnego kina Ozu; wskazuje na zasadnicze różnice między filmami Barańskiego a obrazami spod znaku kina moralnego niepokoju (Człowiek z marmuru Wajdy i Wodzirej Falka).
|
|---|---|
| ISSN: | 0452-9502 2719-2725 |