بررسی نقش کاربری بهینه اراضی در تولید رواناب (مطالعه موردی: حوزه‌ آبخیز نهر اعظم شیراز)

تغییر کاربری اراضی یکی از فاکتور­های مهم در تغییر وضعیت هیدرولوژیکی جریان، فرسایش و رسوب و گاهی اوقات منجر به مشکلات جدی در شرایط اکولوژیکی می‌‌گردد. هدف از این پژوهش بررسی وضعیت تبدیل بارش به رواناب حوزه در شرایط کاربری فعلی نسبت به شرایط بهینه است. بدین منظور پس از تهیه نقشه کاربری اراضی فعلی و نق...

Full description

Saved in:
Bibliographic Details
Main Authors: محمدتقی دستورانی, محمودرضا براهیمی, علی اکبر کریمیان, امیر اسماعیل پور زرمهری
Format: Article
Language:English
Published: Ferdowsi University of Mashhad 2022-09-01
Series:جغرافیا و مخاطرات محیطی
Subjects:
Online Access:https://geoeh.um.ac.ir/article_41508_4af4ddb572dcd3d878c8a6b670101f1f.pdf
Tags: Add Tag
No Tags, Be the first to tag this record!
_version_ 1832591373693353984
author محمدتقی دستورانی
محمودرضا براهیمی
علی اکبر کریمیان
امیر اسماعیل پور زرمهری
author_facet محمدتقی دستورانی
محمودرضا براهیمی
علی اکبر کریمیان
امیر اسماعیل پور زرمهری
author_sort محمدتقی دستورانی
collection DOAJ
description تغییر کاربری اراضی یکی از فاکتور­های مهم در تغییر وضعیت هیدرولوژیکی جریان، فرسایش و رسوب و گاهی اوقات منجر به مشکلات جدی در شرایط اکولوژیکی می‌‌گردد. هدف از این پژوهش بررسی وضعیت تبدیل بارش به رواناب حوزه در شرایط کاربری فعلی نسبت به شرایط بهینه است. بدین منظور پس از تهیه نقشه کاربری اراضی فعلی و نقشه توان اکولوژیکی حوزه (کاربری بهینه) اثرات کاربری اراضی روی تولید رواناب حوزه آبخیز نهر اعظم شیراز به‌وسیله اجرای مدل هیدرولوژیکی SCS (روش سرویس حفاظت خاک آمریکا) در دو حالت کاربری فعلی و بهینه موردبررسی قرار می­گیرد. مقایسه سطوح کاربری­ها در هر دو شرایط نشان می­دهد که در کل در وسعت اراضی کشاورزی تغییر چندانی حاصل نشده است؛ اما در شرایط بهینه نسبت به شرایط فعلی 1/8 درصد از سطح اراضی شهری کاهش یافته و 18/17 درصد به سطح اراضی مرتعی افزوده می‌شود. همچنین نتایج نشان دهنده مقدار متوسط شماره منحنی 6/82 برای کاربری‌های فعلی و 2/75 برای کاربری­های بهینه است. نتایج حاصل از برآورد ارتفاع رواناب در دو شرایط موردبررسی نشان می­دهد که درصد کاهش ارتفاع رواناب در شرایط بهینه نسبت به فعلی با افزایش دوره بازگشت کمتر می­شود، به‌طوری‌که بیشترین درصد کاهش ارتفاع رواناب مربوط به دوره بازگشت­های 2، 5، 10 و 25 سال به ترتیب با 47/37، 97/29، 54/26 و 32/23 درصد است. این نتایج نشان می‌دهد که برنامه‌ریزی به‌منظور کاربری اراضی بر اساس استعداد آن‌ها نقش قابل توجهی در کاهش خسارات سیل و نیز هدررفت رواناب‌ها دارد.
format Article
id doaj-art-64668a98ca5f4dcf9f4d629d468ab457
institution Kabale University
issn 2322-1682
2383-3076
language English
publishDate 2022-09-01
publisher Ferdowsi University of Mashhad
record_format Article
series جغرافیا و مخاطرات محیطی
spelling doaj-art-64668a98ca5f4dcf9f4d629d468ab4572025-01-22T13:02:50ZengFerdowsi University of Mashhadجغرافیا و مخاطرات محیطی2322-16822383-30762022-09-0111314716110.22067/geoeh.2021.73198.112341508بررسی نقش کاربری بهینه اراضی در تولید رواناب (مطالعه موردی: حوزه‌ آبخیز نهر اعظم شیراز)محمدتقی دستورانی0محمودرضا براهیمی1علی اکبر کریمیان2امیر اسماعیل پور زرمهری3استاد گروه مرتع و آبخیزداری، دانشکده منابع طبیعی و محیط‌زیست، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایرانکارشناسی ارشد آبخیزداری، دانشکده منابع طبیعی و کویرشناسی، دانشگاه یزد، یزد، ایراندانشیار گروه مرتع و آبخیزداری، دانشکده منابع طبیعی و کویرشناسی، دانشگاه یزد، یزد، ایرانکارشناسی ارشد آبخیزداری، دانشکده منابع طبیعی و محیط‌زیست، دانشگاه فردوسی مشهد، مشهد، ایرانتغییر کاربری اراضی یکی از فاکتور­های مهم در تغییر وضعیت هیدرولوژیکی جریان، فرسایش و رسوب و گاهی اوقات منجر به مشکلات جدی در شرایط اکولوژیکی می‌‌گردد. هدف از این پژوهش بررسی وضعیت تبدیل بارش به رواناب حوزه در شرایط کاربری فعلی نسبت به شرایط بهینه است. بدین منظور پس از تهیه نقشه کاربری اراضی فعلی و نقشه توان اکولوژیکی حوزه (کاربری بهینه) اثرات کاربری اراضی روی تولید رواناب حوزه آبخیز نهر اعظم شیراز به‌وسیله اجرای مدل هیدرولوژیکی SCS (روش سرویس حفاظت خاک آمریکا) در دو حالت کاربری فعلی و بهینه موردبررسی قرار می­گیرد. مقایسه سطوح کاربری­ها در هر دو شرایط نشان می­دهد که در کل در وسعت اراضی کشاورزی تغییر چندانی حاصل نشده است؛ اما در شرایط بهینه نسبت به شرایط فعلی 1/8 درصد از سطح اراضی شهری کاهش یافته و 18/17 درصد به سطح اراضی مرتعی افزوده می‌شود. همچنین نتایج نشان دهنده مقدار متوسط شماره منحنی 6/82 برای کاربری‌های فعلی و 2/75 برای کاربری­های بهینه است. نتایج حاصل از برآورد ارتفاع رواناب در دو شرایط موردبررسی نشان می­دهد که درصد کاهش ارتفاع رواناب در شرایط بهینه نسبت به فعلی با افزایش دوره بازگشت کمتر می­شود، به‌طوری‌که بیشترین درصد کاهش ارتفاع رواناب مربوط به دوره بازگشت­های 2، 5، 10 و 25 سال به ترتیب با 47/37، 97/29، 54/26 و 32/23 درصد است. این نتایج نشان می‌دهد که برنامه‌ریزی به‌منظور کاربری اراضی بر اساس استعداد آن‌ها نقش قابل توجهی در کاهش خسارات سیل و نیز هدررفت رواناب‌ها دارد.https://geoeh.um.ac.ir/article_41508_4af4ddb572dcd3d878c8a6b670101f1f.pdfکاربری اراضیروانابشماره منحنی (cn)توان اکولوژیک
spellingShingle محمدتقی دستورانی
محمودرضا براهیمی
علی اکبر کریمیان
امیر اسماعیل پور زرمهری
بررسی نقش کاربری بهینه اراضی در تولید رواناب (مطالعه موردی: حوزه‌ آبخیز نهر اعظم شیراز)
جغرافیا و مخاطرات محیطی
کاربری اراضی
رواناب
شماره منحنی (cn)
توان اکولوژیک
title بررسی نقش کاربری بهینه اراضی در تولید رواناب (مطالعه موردی: حوزه‌ آبخیز نهر اعظم شیراز)
title_full بررسی نقش کاربری بهینه اراضی در تولید رواناب (مطالعه موردی: حوزه‌ آبخیز نهر اعظم شیراز)
title_fullStr بررسی نقش کاربری بهینه اراضی در تولید رواناب (مطالعه موردی: حوزه‌ آبخیز نهر اعظم شیراز)
title_full_unstemmed بررسی نقش کاربری بهینه اراضی در تولید رواناب (مطالعه موردی: حوزه‌ آبخیز نهر اعظم شیراز)
title_short بررسی نقش کاربری بهینه اراضی در تولید رواناب (مطالعه موردی: حوزه‌ آبخیز نهر اعظم شیراز)
title_sort بررسی نقش کاربری بهینه اراضی در تولید رواناب مطالعه موردی حوزه‌ آبخیز نهر اعظم شیراز
topic کاربری اراضی
رواناب
شماره منحنی (cn)
توان اکولوژیک
url https://geoeh.um.ac.ir/article_41508_4af4ddb572dcd3d878c8a6b670101f1f.pdf
work_keys_str_mv AT mḥmdtqydstwrạny brrsynqsẖḵạrbrybhynhạrạḍydrtwlydrwạnạbmṭạlʿhmwrdyḥwzhậbkẖyznhrạʿẓmsẖyrạz
AT mḥmwdrḍạbrạhymy brrsynqsẖḵạrbrybhynhạrạḍydrtwlydrwạnạbmṭạlʿhmwrdyḥwzhậbkẖyznhrạʿẓmsẖyrạz
AT ʿlyạḵbrḵrymyạn brrsynqsẖḵạrbrybhynhạrạḍydrtwlydrwạnạbmṭạlʿhmwrdyḥwzhậbkẖyznhrạʿẓmsẖyrạz
AT ạmyrạsmạʿylpwrzrmhry brrsynqsẖḵạrbrybhynhạrạḍydrtwlydrwạnạbmṭạlʿhmwrdyḥwzhậbkẖyznhrạʿẓmsẖyrạz