Początki filmu dokumentalnego w Japonii
Artykuł jest poświęcony narodzinom japońskiego filmu dokumentalnego, jego rozwojowi oraz wykorzystaniu jako nośnika treści propagandowych w latach 30. Na szczególną uwagę zasługują dwa punkty zwrotne – pierwszy jest związany z dyskusją teoretyczną prowadzoną między rzecznikami kina zaangażowanego p...
Saved in:
| Main Author: | |
|---|---|
| Format: | Article |
| Language: | English |
| Published: |
Institute of Art of the Polish Academy of Sciences
2011-12-01
|
| Series: | Kwartalnik Filmowy |
| Subjects: | |
| Online Access: | https://czasopisma.ispan.pl/index.php/kf/article/view/2900 |
| Tags: |
Add Tag
No Tags, Be the first to tag this record!
|
| Summary: | Artykuł jest poświęcony narodzinom japońskiego filmu dokumentalnego, jego rozwojowi oraz wykorzystaniu jako nośnika treści propagandowych w latach 30. Na szczególną uwagę zasługują dwa punkty zwrotne – pierwszy jest związany z dyskusją teoretyczną prowadzoną między rzecznikami kina zaangażowanego politycznie i zwolennikami awangardy modernistycznej, której efektem było powstanie nowego ruchu kina proletariackiego (Purokino) oraz licznych artykułów prasowych i publikacji książkowych. Drugim momentem przełomowym było zaangażowanie twórców w nacjonalistyczny projekt narzucony przez rząd tokijski po rozpoczęciu działań wojennych w Azji Południowo-Wschodniej. Szczególnym przejawem nowej aktywności była udana próba przeniesienia na japoński grunt niemieckiej idei filmu kulturowego (Kulturfilm), nazwanego po prostu bunka eiga. Najwybitniejszym twórcą, który przyłączył się do nowego ruchu, a jednocześnie zachował krytyczny dystans wobec dominującej ideologii, był Fumio Kamei, autor „trylogii chińskiej” oraz Walczących żołnierzy – dokumentów uznawanych dziś za najważniejsze dokonania japońskiego przemysłu filmowego tamtych czasów. Analizy jego filmów pozwalają w pełni zrozumieć ówczesne uwarunkowania ideologiczne oraz estetyczne.
|
|---|---|
| ISSN: | 0452-9502 2719-2725 |