Warszawskie teatry świetlne lat dwudziestych
W latach 20. stolica odrodzonej Rzeczypospolitej staje się prawdziwym centrum życia filmowego. W Warszawie zawiązują się organizacje zrzeszające członków branży kinematograficznej, powstają czasopisma popularyzujące dziesiątą muzę, produkowanych jest najwięcej filmów fabularnych. Przede wszystkim j...
Saved in:
| Main Author: | |
|---|---|
| Format: | Article |
| Language: | English |
| Published: |
Institute of Art of the Polish Academy of Sciences
2012-06-01
|
| Series: | Kwartalnik Filmowy |
| Subjects: | |
| Online Access: | https://czasopisma.ispan.pl/index.php/kf/article/view/2869 |
| Tags: |
Add Tag
No Tags, Be the first to tag this record!
|
| Summary: | W latach 20. stolica odrodzonej Rzeczypospolitej staje się prawdziwym centrum życia filmowego. W Warszawie zawiązują się organizacje zrzeszające członków branży kinematograficznej, powstają czasopisma popularyzujące dziesiątą muzę, produkowanych jest najwięcej filmów fabularnych. Przede wszystkim jednak stolica dysponuje największą liczbą sal projekcyjnych, wśród których wyróżnia się grupa ekskluzywnych zeroekranów. Pod koniec lat 20. przeciętny warszawiak odwiedza kino ponad 12 razy do roku. Na mapie dzisiejszej stolicy po ówczesnych teatrach świetlnych – jak wówczas często nazywano przybytki dziesiątej muzy – nie pozostały żadne ślady. Ich działalność zapisała się jednak na łamach prasy, kartach wspomnień, w dokumentach, które przetrwały katastrofę II wojny światowej. Do tej pory ukazały się obszerne publikacje poświęcone rozwojowi kina i filmu w przedwojennym Krakowie, Poznaniu, Łodzi, Bydgoszczy i Lwowie. Filmowa Warszawa wciąż nie doczekała się swojej kroniki. Przywracając pejzaż kinowy Warszawy lat 20., autor próbuje nadrobić tę lukę w wiedzy o polskim kinie.
|
|---|---|
| ISSN: | 0452-9502 2719-2725 |